Het is altijd makkelijk om een positief en leuk bericht te schrijven wanneer je kampioen bent geworden of sportief hebt geëxcelleerd. Toch vind ik dat het onze plicht om ook nu we gedegradeerd zijn, van ons te laten horen.

 

Wij hebben onze competitie vorige week afgesloten op de Hilversumsche Golfclub. Er werd met 14-4 verloren tegen de Goyer en dat was voor ons een erg goede uitslag, want zoveel puntjes hadden we nog niet gepakt. Bob en Jip wist beiden een knappe overwinning te behalen in hun single en dit was voor ons reden voor een feestje. Daar zijn we goed in, want ook eerdere puntjes werden door ons luidkeels bejubeld en gevierd.

 

Er is al veel gezegd over onze competitie. De promotie van vorig jaar naar de Hoofdklasse was even verrassend als knap, en bracht ons toch zomaar in de Eredivisie van het Nederlandse Golf. En hoewel we ons goed kunnen voorstellen dat het verwachtingspatroon bij sommige leden iets anders lag, wisten wij dondersgoed wat dit zou betekenen.

 

Natuurlijk worden er dan allerlei waarheden gepredikt en daar deden we gretig aan mee: ‘De bal is rond’, het is voor die jongens ook vroeg in het seizoen, Twentse nuchterheid, we hebben niks te verliezen en zo ken ik er nog wel een paar. Mooie teksten, maar de harde conclusie is toch vooral dat de meesten van ons niet goed genoeg zijn voor dit niveau. En dat vinden wijzelf helemaal goed, want we zitten in een levensfase waarin andere dingen belangrijker zijn dan 40 uur op een golfbaan staan.

 

Toch kijk ik als captain met heel veel trots terug op een geweldige competitie, die voor ons begon met een erg mooi en bovenal gezellig trainingskamp onder de Spaanse zon. Daarna zijn we vanaf half maart gedurende zeven weekenden heel Nederland doorgetrokken en hebben samen op de mooiste banen van Nederland gespeeld. In onze poule gaan ze ons niet snel vergeten, want we hebben iedere week goed golf gespeeld, geknokt voor wat we waard waren, feest gevierd, bleven ondanks alle nederlagen altijd positief, hebben heerlijke wijnen gedronken en mooie momenten gedeeld.

 

Ook noemenswaardig was ons gastheerschap op Koningsdag 27 april. Ik wil daarbij nogmaals mijn dankbaarheid uitspreken richting Het Rijk van Sybrook en in het bijzonder Greame en alle greenkeepers, want ze hebben er echt alles aan gedaan om de baan, ondanks de omstandigheden, op haar mooist te presenteren. Dat werd ook door alle tegenstanders gememoreerd en ook dat maakt trots. Hoofdklassewaardig! Ook erg leuk om te zien dat veel leden de moeite hadden genomen om te komen kijken en zelf te aanschouwen waar wij nu zo over klaagden. Toen ze zagen dat de meeste spelers op Zuid 2 vanaf de backtees in 1 slag voor de green gingen (over het bos), ontstond wel iets meer begrip voor onze situatie…

 

Conclusie: we hebben een heel bijzonder competitiejaar gehad waarin we veel hebben geleerd. We kijken terug op een bijzonder avontuur, maar zijn stiekem ook wel blij om volgend jaar weer de degens te mogen kruizen met lotgenoten uit de eerste klasse.

 

Dat gaan we volgend jaar doen zonder Joep, die het na bijna 20 jaar Heren 1 goed vindt en doorschuift naar de vrijdag 50+ competitie. Dat kan ook, want hij met heeft met Jip voor een excellente opvolging gezorgd. We gaan hem zeker missen, zowel op als naast de baan is Joep een fantastische teamgenoot en goede vriend.

 

Ook dank naar de overige teamgenoten: Jip die zeker wel hoofdklassewaardig was, Mart die een fantastisch debuutjaar beleefde, vaste kracht Tim Nuyts die steeds meer van zijn oude vorm terugvindt, Rowan die zijn beste Sybrook-jaar ooit had, en natuurlijk broertje Bob die het gewoon heel goed heeft gedaan. Een team waar ik meer dan trots op ben.

 

Veel dank aan leden en organisaties die ons dit jaar hebben ondersteund. Bijzondere dank gaat daarbij uit naar Benerink Oldenzaal voor het ter beschikking stellen van een busje tijdens de gehele competitie. Ook de vereniging, Het Rijk van Sybrook en TwenteGolf hebben ons ruim ondersteund waarvoor heel veel dank.

 

Tim Huuskes
Captain Heren 1